Major Reżyseria dźwięku

Reżyseria dźwięku to kierunek o dużym walorze praktycznym, który jednak daje również solidne podstawy teoretyczne. I rok studiów obejmuje głównie zajęcia teoretyczne, dzięki którym studenci poznają podstawy akustyki, elektroniki czy też przetwarzania sygnałów akustycznych. Mając tę wiedzę na II i III roku realizują już więcej przedmiotów praktycznych, które obejmują między innymi naukę technologii realizacji i montażu dźwięku, pracę w dwóch kierunkowych studiach nagraniowych jak i kwestie związane z nagłaśnianiem koncertów. Egzamin licencjacki składa się z dwóch części, teoretycznej – w której weryfikuje się wiedzę zdobytą przez trzy lata studiów – jak i praktycznej. Część praktyczna dyplomu z reżyserii dźwięku polega na zarejestrowaniu składu muzycznego oraz zmiksowaniu dokonanego nagrania. Studenci przechodzą cały proces, począwszy od umówienia się z zespołem i przedyskutowania koncepcji nagrania, przez jego zaplanowanie, rozstawienie sprzętu, rejestrację poszczególnych utworów jak i późniejszy montaż całości oraz zgranie do końcowego pliku.

Dużą wartością dodaną kierunku jest kadra prowadzących. Przedmiotów praktycznych uczą wieloletni realizatorzy dźwięku, realizujący koncerty i nagrania studyjne. Przedmioty związane z muzyką są z kolei prowadzone przez muzyków i wykładowców Akademii Muzycznej w Poznaniu. Dzięki temu przekazywana przez nich wiedza ma też aspekt praktyczny, związany z szeregiem własnych doświadczeń uzyskanych na przestrzeni lat. Na tej podstawie możliwe jest też uczenie w oparciu o konkretne przykłady i problemy, które pozwala wskazać jak treści przekazywane na zajęciach przekładają się na codzienność pracy realizatora dźwięku.

Reżyseria dźwięku w programie studiów ma przewidzianych dużo godzin praktyk. Po I roku studenci wykonują praktyki radiowe, po II – nagłośnieniowe a po III studyjne bądź telewizyjne. Dla części z nich bywa to początek pracy kontynuowanej już po zakończeniu studiów. Praktyki radiowe mają na celu zapoznać studentów ze specyfiką pracy w rozgłośniach radiowych, szczególnie pod kątem wykorzystywanego sprzętu i miksowania pod kątem anteny. Praktyki nagłośnieniowe dają okazję do pracy przy koncertach, zarówno w małych klubach i kameralnych składach jak i przy największych imprezach kulturalnych w kraju. Praktyki w studiach nagraniowych mają pokazać cały proces tworzenia nagrania muzycznego i wskazać najbardziej kluczowe aspekty takiej pracy. Z kolei praktyki w telewizjach uzmysławiają jak dźwięk może (i powinien) stanowić integralną i pełnoprawną część produkcji audiowizualnych, z uwzględnieniem realizacji mowy (prezenterzy, reporterzy, goście).

Reżyseria dźwięku realizowana na Wydziale Fizyki UAM ma swoje solidne, fizyczne podstawy. Stąd też nie brak w programie nauczania przedmiotów stricte fizycznych (takich jak elektryczność i magnetyzm, teoria drgań czy też wprowadzenie do akustyki). Również bardziej interdyscyplinarne przedmioty kierunkowe są prowadzone w oparciu o ważne dla danego zagadnienia prawa i twierdzenia. Zatem choć sama reżyseria dźwięku jest kierunkiem łączącym w sobie rozmaite gałęzie wiedzy, została przypisana do nauk fizycznych jako źródła i podstawy wszystkich innych, bardziej wysublimowanych zajęć. Warto zresztą wspomnieć, że badania prowadzone w Katedrze Akustyki nierozerwalnie są związane z dźwiękiem ale i jego fizycznymi podstawami. Realizuje się tutaj zarówno prace skupiające się na percepcji i powiązaniu jej z fizycznymi parametrami dźwięku jak i badania terenowe, często polegające na monitoringu hałasu w środowisku i analizie modeli przewidujących jego poziomy. Wiedza zdobyta podczas studiów z reżyserii dźwięku może być zatem wykorzystywana zarówno w pracy zawodowej jak i działaniach badawczych, również w ośrodkach takich jak UAM.